Korona virüs malum 2020 yılının mart ayından beri tüm ülkeyi esr aldı bunun üzerine yazmış olduğum bu yazı toplumda oluşan boşluklardır. Bu süreçte bireyselliğe toplumsal bütünlüğün aslında parçalanmasına işaret ediyor. Şöyle ki İnsan sosyal bir varlıktır insan tek yaşayamaz algısını yok etmiş durumdadır.

Sosyolojik olarak yazısız normlarımız yavaş yavaş yok olmaya başladı. Bitti bile neredeyse. Örf,adet gelenek ,görenek,din,ahlak,görgü gibi tamamen değişti kurallarımız. Örf ve adetler üzerine konuşacak olursak bizler birbirine gayet bağlı değil bağımlı bir milletiz hasta ziyaretlerimiz yaşlı insanlarımıza karşı olan tutumlarımız hep ortadadır. Ama bu salgın sebebiyle değer verdiğimiz yaşlı insanlarımızdan uzak kalmak zorundayız. Bunun alışılması durumunda ileride çok kötü bir alışkanlık ortaya çıkacak,büyükleri ziyaret etmemek… Hasta insanlardan kaçar olduk ,insanlarla bir araya gelmekten korkar olduk. Şunu şöyle değerlendiriyorum şimdi böyle ama gelecekte olmasın yaşanmasın bunu kültürel normumuza yansıtmayalım. Önemli bir sosyolog düşünürden örnek vermek istiyorum, Emile Durkheim; Toplumsal düzenin nasıl kurulduğunu ve varlığını nasıl sürdüğünü yoğun ve hızlı bir değişme dönemi ardından nasıl yeniden kurulduğunu geleneksel toplumların modern toplumlara ve kırsal toplumların sanayi-kent toplumlarına doğru nasıl evrimleştiklerini analiz etmeye çalışmıştır. Bu analiz neticesinde Bizlerde görüyoruz ki gerçekten toplum beraber yaşama birliktelikten bireyselliğe çoktan evrilmişti zaten. Bunun yanı sıra artık kırsal kent ayrımı da keskin çizgilerde değil temel farklar azalmış durumda. Davranışsal olarak kültürel olarak artık kent köy farkları değil birebir benzerlikleri öne çıkmıştır. Artık bir yerlerde beraber toplanmak değil ayrı ayrı aynı çatı altında farklı dünyalar sahibi olduk. Korona da bu değişen toplumsal düzenin ekmeğine yağ sürmüş oldu. Zaten çoktan beri terk edilmiş normlarımız varmış zaten . Her ne kadar yukarda bahsettiğim gibi birbirine bağımlı toplumuz desekte bunun artık eskisi kadar kalmadığını gerek teknolojik gelişmeler gerek yaşam şartları etkisi olsun ama artık değişti. Bunda korona virüsünün de katılmasıyla toplum artık bireytoplumu haline geldi. Hasta olup mesela bulaşacağı için hiç kimsenin yanınıza gelememesi,tam bir yalnızlaştırma haline dönüştü. Yaşanan bu pandemi dolayısıyla toplum toplum değil kişi oldu açıkçası. Dayanışma beraberlik sona ermeye yaklaştı.İnsanları bir arada tutan bayramlar dini günler hasta ziyaretleri beraber birlikte bişeyler yapmak gelenek göreneklere bağlı olarak düğün cenaze hepsi yavaş yavaş kaybolmaya başladı umarım bu kayboluş sadece pandemi süreciyle kalır insanlık için kalıcı bir etki yaratmaz . Çünkü zaten insanlık bireyselleşmeye başlamıştı devamlılığı olmaz şöyle son veriyorum yazıma yine Durkheim sözüyle… Sağlıklı toplum dayanışmanın yüksek olduğu, hastalıklı toplum ise toplumsal düzenin işleyişinin bozulduğu toplumdur.